تعميرات گوشی دربردارنده آشنا شدن با اساس جامع و نحوه عملکرد گوشي های تلفن همراه مي باشد
همچنين آشنايي با تاریخ مختصر تلفن -وسیله و لوازم کارگاه تعمیرات،سري بندي گوشي ها - نقشه خواني- شناخت قسمت ها - قطعات گوشي ها و اقسام سيستم عامل هاو...ميباشد.
البته اين نکته لازم به ذکر است که تعميرات موبايل بدون اطلاعات الکترونيک و دانستن روابط و شناختن قطعات و مخابرات سيارمنجر به اشتباهات در تعميرات و عدم توانايي تعمير کار خواهد شد و تعميرکاري در کار خود پيشرفت خواهد کرد که با علم به روابط الکترونيکي و مخابراتي بخش هاي مختلف يک گوشي دست به تعمير آن بزند . زيرا گوشي تلفن همراه دستگاهي بيش از اندازه حساس ، پيشرفته و دقيق است که نمي توان به صورت تجربي و عملي تعميرات آن را انجام داد . بنابراين در دوره هاي کارورزي، بخش تعميرات موبايل زمان مفيدي است که شما به الکترونيک و مخابرات تسلط کافي داشته باشيد.
درهمین راستا آموزشگاه پارسه دوره های آموزشی آموزش تعمیرات تبلت رابصورت حرفه ای برگزار می کند
از جمله ديگر فناوري هايي كه در دهه هاي اخير مورد استفاده قرارگرفته است، ويدئوكنفرانس وشبكه هاي چند منظور (مولتي مديا) است كه در دهه 1970توسط شركت ATST درنيويورك عرضه شد. در اين شبكه ها با بهره گيري از فناوري هاي سوئيچ TDM همگام باانتقال صورت بر روي يك زوج سيم ، تصوير و داده نيز منتقل مي شود در امكان كنترل از راه دور فراهم مي گردد.
IMT-2000 يك ارتباط موبايل پيشرفته براي تهيه سرويس هاي مخابراتي در مقياس جهاني، بدون در نظر گرفتن مكان شبكه و ترمينال استفاده شده است.
با يكپارچگي سيستم هاي موبايل زميني و ماهواره اي، انواع مختلفي از دسترسي بي سيم به صورت جهاني، شامل سرويسهاي موجود در شبكه مخابراتي ثابت وسرويس هايي كه براي استفاده كنندگان موبايل تعيين گرديده است، عملي شد . این سرویس استفاده از انواع ترمينال هاي موبايل را كه با شبكه هاي زميني يا ماهواره اي در ارتباط مي باشند و همچنين ترمينال هايي را كه براي كاربري ثابت و يا سيار طراحي شده است، امكان پذير مي نمايد.
ورود تلفن همراه در ایران
اما این فناوری تقریبا با تاخیر زیادی وارد کشور ما شد؛ 20سال پیش بود که روزنامه های منتشر شده، در نخستین صفحات خود آگهی ای را به چاپ رساندند که شاید در آن مقطع برای خیلی ها تعجب آور بود. تیتر آگهی های چاپ شده این بود: "فراخوان برای ثبت نام نخستین شبکه تلفن متحرک جیبی". خواندن همین تیترها نظرهای زیادی را به خود جلب کرد. تیرماه سال 1372 بود که ثبت نام تلفن همراه در کشور آغاز شد. اما به دلیل عدم استقبال در آن زمان توسط مردم، روند ثبت نام چندین ماه به طول انجامید؛ به نحوی که در نهایت شرکت مخابرات ایران و شرکت پست توافق کردند به کسانی که در این زمینه بازاریابی کنند و قادر باشند یک یا چند مشتری به پست بکشانند، مبلغی به عنوان پاداش پرداخت شود. در آن زمان با تبلیغات فراوان و با شعار "با تلفن همراه همیشه در مقصد هستید" تا اواسط سال 74 جمعا 9 هزار و 947 نفر ثبت نام کردند که در شهریور همان سال واگذاری ها آغاز و بلافاصله بعد از ثبت نام به پایان رسید. از این تاریخ به بعد، مردم ورود تلفن همراه به کشور را باور کردند؛ به طوری که هجوم متقاضیان به مخابرات و بازار به حدی رسید که قیمت سیم کارت در آن زمان گاهی اوقات به بالای 30 میلیون ریال نیز می رسید. اولین آگهی که برای معرفی تلفن همراه آن زمان در روزنامه های سیاه و سفید اطلاعات و کیهان به چاپ رسید با این متن همراه بود. "شبکه تلفن متحرک به دو صورت قابل نصب در خودرو به صورت دستی در اختیار متقاضی قرار داده می شود تا در حال تردد، توقف در منزل یا محل کار مورد استفاده قرار گیرد." در این آگهی آمده بود که 5 هزار شماره ثبت نام به عمل خواهد آمد و یک ماه بعد از ثبت نام واگذاری ها صورت می گیرد. این شبکه در آن زمان تنها محدوده تهران بزرگ را از شرق به سرخه حصار، از غرب به ابتدای عوارضی جاده کرج، از جنوب به بهشت زهرا و از شمال به ارتفاعات شمال تهران محدود می کرد و تنها از ساعت 8 صبح تا 8 شب قابل دسترس بود.
به طور کلی نخستین مرحله از راه اندازي پروژه تلفن همراه با ظرفیت سازی برای 9200 شماره در شهر تهران و با استفاده از ۱۷۶ فرستنده و گیرنده در ۲۴ ایستگاه رادیویی کلید خورد. پس از آن در 19مردادماه سال1373 با واگذاری 4 سیم کارت به نهاد ریاست جمهوری، برای اولین بار عرضه رسمی سیم کارت در ایران آغاز شد .
پس از آن با توجه به استقبال مردم از اين پديده نو، برنامه ها و فعاليت هايي متناسب با جهت گيري جهاني براي توسعه شبکه تلفن همراه، بر روی میز مجموعه مخابرات کشور قرار گرفت.
بدین ترتیب شرکت مخابرات ایران درصدد گسترش پوشش ارتباطی از تهران به کل کشور بر آمد، به طوری که در سال ۱۳۷۴ تعداد تلفن های دایر شده به ۱۵۹۰۷ شماره افزایش یافت و شهرهای مشهد، اهواز، تبریز، اصفهان و شیراز نیز زیر پوشش شبکه تلفن همراه قرار گرفتند.
گسترش شبكه ارتباطات سيار در سالهاي بعد نيز ادامه يافت، به طوري كه در سال 1375 علاوه برشهرهاي ياد شده 28 شهر ديگر به اين شبكه پيوست. ضمن آنكه تعداد تلفن هاي داير شده در اين سال به 59967 شماره بالغ گشت و در پايان سال 1382 به 3449878 شماره رسيد.
افزایش تعداد مشترکان تلفن همراه در کشور در آن سال های ابتدایی ورود این فناوری به کشور حاشیه های جالبی را نیز در پیش داشت. با افزایش تعداد مشترکان و آن هم درحالی که در آن زمان چنین فناوری برای کاربران عجیب بود، اداره تحقیقات و مطالعات اجتماعی روابط عمومی شرکت مخابرات ایران با درج آگهی هایی در روزنامه های آن زمان اقدام به برگزاری کلاس آموزش آشنایی با نحوه استفاده از تلفن همراه کرد. همچنین اظهارات مقامات سیاسی کشور در آن زمان نیز پیرامون این فناوری شاید هم اکنون برای کاربران فعلی جالب باشد.
سپس برای فاز سوم توسعه، 4 ميليون و 590 شماره تلفن همراه واگذار شد که با 934.8 درصد رشد رو به رو شد و ضريب نفوذ تلفن همراه از 78/0 درصد در ابتداي فاز سوم به 7.50 درصد در انتهاي این فاز افزايش پيدا کرد و سه استان اول از نظر ضريب نفوذ در پايان این برنامه، تهران، اصفهان و يزد و نيز از نظر عملکرد واگذاري، تهران، اصفهان و فارس در مقام نخست قرار گرفتند.
بنا بــه پيشنهــاد شماره 100/13897 هيئت وزيـــران درجلسه مورخ 14/5/83 وزارت ارتباطات و فناوري اطلاعات و به استناد مواد 2و4 قانون برنامه سوم توسعه اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي جمهوري اسلامي ايران – مصوب 1379 و مصوبه شماره 76016/1901 مورخ 24/4/82 شوراي عالي اداري در اجراي بند ب ماده 1 قانون مذكور - با تجديد سازمان و تغيير نام و اصلاح اساسنامه مركز سنجش از دور ايران به شركت ارتباطات سيار، اساسنامه شركت را با سرمايه 2000ميليارد ريال تصويب نمود و کليه وظايف امور ارتباطات سيار شرکت مخابرات ايران به شرکت ارتباطات سيار واگذار شد. با جدي شدن خصوصي سازي صنعت مخابرات كشور و اهميت حضور در بازار رقابت تجاري، اين شركت از سال 1386، داراي «نام»، «نشان»، «رنگ» و «شعار» تجاري وي‍ژه خود شد. همچنین در سال 1389 پس از خصوصی شدن شرکت مخابرات ایران، این شرکت از سهامی خاص به سهامی عام تبدیل شد.
در ادامه نیز در راستای سیاست برخورداری ساکنان شهرهای کوچک و بزرگ از امکانات ارتباطی، تعداد شهرهای تحت پوشش تلفن همراه در پایان سال ۸۲ به ۶۶۷ شهر و در اواسط سال ۹۱ به ۱۱۶۷ شهر رسیده است.
تعميرات تلفن همراه شامل آشنا شدن با اصول جامع و نحوه عملکرد گوشیهای موبایل مي باشد
همچنين شناساییبا تارخ مختصر تلفن - و تجهیزات تعميرگاه،سري بندي گوشي ها - نقشه خواني- شناخت بخش ها - قطعات گوشي ها و اقسام سيستم عامل هاو...ميباشد.
البته اين نکته لازم به ذکر است که تعميرات موبايل بدون اطلاعات الکترونيک و دانستن روابط و شناختن قطعات و مخابرات سيارمنجر به اشتباهات در تعميرات و عدم توانايي تعمير کار خواهد شد و تعميرکاري در کار خود پيشرفت خواهد کرد که با علم به روابط الکترونيکي و مخابراتي بخش هاي مختلف يک گوشي دست به تعمير آن بزند . زيرا گوشي تلفن همراه دستگاهي بيش از اندازه حساس ، پيشرفته و دقيق است که نمي توان به صورت تجربي و عملي تعميرات آن را انجام داد . بنابراين در دوره هاي کارورزي، بخش تعميرات موبايل زمان مفيدي است که شما به الکترونيک و مخابرات تسلط کافي داشته باشيد.
درهمین راستا آموزشگاه پارسه دوره های آموزشی آموزشگاه تعمیرات موبایل رابصورت حرفه ای برگزار می کند
اجزاي اصلي و تشکيل دهنده تلفن همراه
وقتی صحبت از تعمیرات سخت افزاری گوشی می باشد ، ابتدا باید اجزای سخت افزاری و سازنده این دستگاه شناخته شود و کار هر کدام مشخص باشد ، زیرا بیشتر خرابی ها مربوط به عدم کارکرد همین اجزای ظاهری و سخت افزاری می باشند . در حالت کلی اجزای تشکیل دهنده یک تلفن همراه را می توان به صورت زیر نام برد:
1. قاب و شاسی دستگاه
2. برد اصلی
3. LCD ( صفحه نمایش )
4. Key pad ( صفحه کلید )
5. کانکتورهای سیستم
6. باطری
7. بازر ( کپسول زنگ )
8. بلندگو
9. میکروفن ( کپسول )
10. ویبراتور
11. آنتن
12. آنتن هوایی
13. انواع سوئیچ
14. دوربین
1) قاب و شاسی دستگاه :
قاب و شاسی دستگاه همانطور که از اسمشان مشخص است ، در برگیرنده اجزای داخلی و ظریف دستگاه هستند و به نوعی محافظ آن ها و از طرف دیگر مشخص کننده شکل ظاهری و به اصطلاح مدل دستگاه می باشند . شاید آنچه که ما در نگاه اول از یک گوشی تلفن همراه می بینیم قاب خارجی آن می باشد که این قاب می تواند شامل پانل ( Pannel ) و یا یکپارچه باشد
2) برد اصلی دستگاه :
که تمامی قطعات به آن متصل هستند و آی سی ها و المان های اصلی روی آن قرار دارند . در مورد برد گو شی های تلفن همراه می توان گفت که این بردها از نوع ( Printel Wiring Board PWB )هستند که در واقع از انواع بردهای چند لایه محسوب می شوند
مزیت های این نوع از مدار چاپی نسبت به مدار چاپی ها و بردهای معمولی در کم حجم و سبک بودن آن و تعداد مدارهای آن است . ذکر این نکته لازم است که همه گوشی ها فقط دارای یک برد نیستند و اغلب گوشی هایی که درب دار یا کشویی هستند یک برد اصلی و چند برد کوچک دیگر نیز دارند .
3) LCD ( صفحه نمایش ) :
LCD که خود مخفف عبارت Liquid Crystal Display ( صفحه نمایش کریستال مایع ) است دارای دو نوع می باشد :
1. LCD تک رنگ ( Mono Chrome ) یا همان سیاه و سفید
2. LCD رنگی ( Color LCD )
همانطور که در ظاهر دیده می شود ، LCD ها دارای کیفیت ها و ابعاد گوناگون هستند و این کیفیت و اندازه بستگی به نوع گوشی و میزان کارایی آن دارد .
اما LCD ها از نظر اتصال به برد دارای انواع گوناگون هستند که شامل موارد زیر می شود :
1. فنر
2. پد ( Pad )
3. سوکت ( Socket )
4. کابل های تخت Flex cable ( قابل انعطاف )
5. لحیم شده
• فنر :
این نوع از اتصال دو حالت دارد یکی اینکه محل اتصال روی برد باشد و فنر روی LCD و دیگری بر عکس حالت اول یعنی فنر روی برد باشد و محل اتصال روی LCD
• پد ( Pad ) :
در این حالت محل اتصال روی برد قرار گرفته و LCD از طریق Pad ، که یک ماده نارساناست که در آن تعدادی مس جهت اتصال به برد قرار دارد ، به محل اتصال متصل می شود . البته این روش در گوشی های جدید کاربرد ندارد.
• سوکت Socket :
در این روش که یکی از روش های بسیار مرسوم برای اتصال LCD می باشد ، از سوکت های نر و ماده که معمولا سوکت ماده روی برد و سوکت نر روی LCD است ، استفاده می شود . سوکت نیز در گوشی های مختلف ، انواع مختلف دارد .
• کابل های Flex cable ( قابل انعطاف ) :
این نوع از اتصال بطور معمول در گوشی هایی مورد استفاده قرار می گیرد که LCD و برد در یک قسمت قرار ندهند و شاسی و قاب این گوشی ها یکپارچه نیست مثل گوشی های درب دار و کشویی . چون برد و LCD با هم در یک قسمت نیستند ، از یک کابل قابل انعطاف برای اتصال آن ها به هم استفاده می شود که شامل دو نوع است :
1. کابل های قابل انعطاف تخت ( معروف به Flat )
2. کابل های قابل انعطاف افشان
• لحیم شده :
این نوع از اتصال در LCD ها که امروزه زیاد مورد استفاده قرار می گیرد از نوع لحیم شده به برد است و تعویض این LCD ها به راحتی انواع قبل نیست
4) صفحه کلید ( Key Pad ) :
صفحه کلید که یکی از اجزای قابل دیدن و ظاهری گوشی است ، می تواند به صورت جدا از برد و یا قسمتی از برد باشد . در مورد گوشی هایی که صفحه کلید جزیی از برد است می توان گفت که این صفحه کلیدها شامل سه قسمت است :
1. Key pad پلاستیکی که رابطی است که کاربر از طریق آن می تواند دکمه ها را فشار دهد .
2. برچسب کاغذی که دارای پولک های فلزی است که کانکتورهای روی برد را به یکدیگر متصل می کند .
3. کانکتورهای روی برد که در صورت اتصال آن ها به یکدیگر کلیدها عمل می کنند .
در صفحه کلیدهایی که به صورت جدا از برد می باشند نیز اجزای بالا دیده می شود اما دیگر کانکتورها جزئی از برد نیستند و این کانکتورها روی یک Flat یا یک برد مجزا از برد اصلی هستند که بوسیله سوکت یا فنر یا Pad ( مطابق آنچه در LCDها گفته شد ) به برد اصلی اتصال پیدا می کنند .
تعميرات گوشی دربردارنده آشنا شدن با اساس جامع و مدل کار گوشیهای تلفن همراه مي باشد
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر